της Ανύτης, νεοελληνική απόδοση Αγγελικής Ζαντέ
Οδύρομαι για την νεαρή Αντίβια, γι΄αυτήν πολλοί
σαν μέλλοντες γαμπροί έφθασαν στο σπίτι του πατέρα της
θαυμάζοντας την σύνεση και την ομορφιά της, αλλά πάνω απ΄όλες
τις ελπίδες το μέλλον κύλισ΄ η ολέθρια η Μοίρα.
Παρθένον Ἀντιβίαν κατοδύρομαι
τῆς Ἀνύτης
——-
Παρθένον Ἀντιβίαν κατοδύρομαι, ἇς ἐπὶ πολλοί
νυμφίοι ἱέμενοι πατρὸς ἵκοντο δόμον
κάλλευς καὶ πινυτᾶτος ἀνὰ κλέος· ἀλλ’ ἐπὶπάντων
ἐλπίδας οὐλομένα Μοῖρ’ ἐκύλισε πρόσω.
