Του γιασεμιού τ´αστέρι

της Μιρέλας Λαμπιδώνη

 

Μιλούν τα γιασεμιά;

γιατί σα ν´άκουσα ένα ψίθυρο χτες βράδυ

σα ν´άκουσα έναν αναστεναγμό

και μιαν απάντηση πριν καν ρωτήσω

Η γη αχόρταγα ρουφούσε το νερό

κι ο ουρανός εξόριζε εν´αστέρι

και καθώς μάκραιναν οι σκιές

σαν ψαλιδιές στου φεγγαριού τους ασημένιους δρόμους

τ´αστέρι ζαλισμένο

στων γιασεμιών την αγκαλιά

έπαψε να φοβάται

η γλαύκη έκπληκτη τούριξε μια λοξή ματιά

« αχ! τυχερό μου αστέρι

ποια προσευχή ταξίδεψε

ποια χείλη το ζητήσαν

απ´του ουρανού την παγερή αρχοντιά

να κατεβείς στη γη

να γίνεις γιασεμάκι….»