της Χαλίνα Ποσβιατόβσκα,
μετάφραση του 
Άρη και Νίκου Χατζηνικολάου
Το πρόσωπό μου μοιάζει όσο πάει και περισσότερο
με το φεγγάρι που βασιλεύει.
Σκεπασμένο με ρωγμές διχτυού
όπως το ελληνικό αγγείο
βγαλμένο απ΄τη γη
γεμάτο αναμνήσεις
των χεριών και χειλιών που από καιρό είναι πια τέφρα
τη στιγμή αυτή
είναι μόνο για το ράφι του μουσείου
πολύ εύθραυστο
και πολύτιμο
για να το χρησιμοποιήσει κανείς καθημερινώς.
Moja twarz jest coraz bardziej…
moja twarz jest coraz bardziej
księżycem ktory zachodzi
pokryta siatką wyżłobień
jak grecka waza
wydobyta z ziemi
pełna pamięci dotyku
rąk i ust które od dawna już są prochem
w tej chwili
nadaje się tylko na muzealną półkę
zbyt krucha
i zbyt cenna
aby używać jej na co dzień.
Untitled or My face is more and more…
by Halina Poświatowska, translated by Marek Lugowski
my face is more and more
a moon that wanes
covered by a net of crevices
like a grecian urn
dug up from the earth
full of the memory of touch
of hands and lips turned to dust so long ago
right now
it is fit only for a museum shelf
too fragile
and too precious
for everyday use.
