Τι χαρωπό το γήρας

της ´Ερης Ρίτσου

Τί χαρωπό το γήρας σαν δεν πρέπει
να ξεχωρίζεις Σάββατο ή Τρίτη
να κλαις την Κυριακή για τη Δευτέρα
μα να’ναι καλή μέρα η κάθε μέρα.
Ω σύνταξη γλυκύτατη, ωραία,
με πάθος σ’ αγαπώ και σε ποθούσα
σκασίλα μου αν τώρα είμαι γραία
δεν πεθυμώ τα νιάτα όπου ανθούσα
μια που επιτέλους ως γριά κυρία
απολαμβάνω την ελευθερία.
Είπα να μοιραστώ και γω κατιτίς προσωπικό…

Αϋπνία

της Μιρέλας Λαμπιδώνη

 

Όλη τη νύχτα

να καρτέρας το πρωινό

μα αράχνης νήματα

μακριά να το κρατάνε και

την αυγή που θα κοπούν ξανά

εσύ ξάγρυπνος να μη θυμάσαι.

—–

Κλωστές,

πλασμένες με σεληνόσκονη

σκέψεις που φυλακίζουνε

μονάχα την γαλήνη

εκεί θα κρέμονται,

ώσπου να ρθεί το βράδυ

να σε τυλίξουνε ξανά

μακριά απ ́ τον ύπνο.

—–

Κι εσύ ανίσχυρος

στης ύπαρξης το λυκαυγές

θα φύγεις πάλι

για ξένο απάτητο προορισμό,

στη φύση σου άγνωστο την ταραχώδη

θολό και αέρινο,

κι από τα μάτια σου τα πρωινά αόρατο.

—–

Εκεί σε μια τη σκέψη σου πτυχή το φως θα περιμένει

登 鹳 雀 楼

王 之涣

白 日 依 山 尽

黄 河 入 海 流

欲 穷 千 里  目

更 上 一  层 楼

 

On the Stork Tower

by Wang Zhihuan

The sun along the mountain bows;

The Yellow River seawards flows.

You will enjoy a grander sight;

By climbing to a greater height.

 

Tου πελαργού ο πύργος

του Γουάν Τζιχουάν, ποιητική απόδοση στα ελληνικά της Αγγελικής Ζαντέ

Ο ήλιος στις κορυφογραμμές μιλά,

ο Κίτρινος ποταμός  τη θάλασσα φιλά.

Νοιώθεις απολαυστικότερα,

όταν αναρριχάσαι ένα βήμα ψηλότερα.