Ακούγοντας Vivaldi

της Μιρέλας Λαμπιδώνη

Ακούγοντας Vivaldi

ένα χελιδόνι ξεχασμένο στην άνοιξη

πέταξε….να προφτάσει τις νότες

Ο κόσμος, η ζωή, η διάφανη ορχήστρα

Γατζώνετ’ η ανάμνηση απ’το δοξάρι

χαιδεύει το βιολί

κλαίει γελάει μελαγχολεί

στο ίδιο τέμπο η κάθε μελωδία

σε τέσσερις ρυθμούς

εκατομμύρια βιολιά, χαλίκι και βιολί

κανένα λάθος

οι ίδιες τέσσερις πάντα εποχές

με μεγαλόπρεπη αρμονία

Ταξιδεύει στο χρόνο η στιγμή

κουβαλώντας μαζί της την ορχήστρα

κάποτε κάποια ανάμνηση σπάει το δοξάρι

στάζουν δυό νότες, ξεμένουν πίσω

ακούγονται απόκοσμη φωνή χωρίς εικόνα..

……………

Μη τρέχεις μαέστρο

Κουράστηκα να κυνηγάω το ρυθμό

Κάνε και μένα χελιδόνι μαέστρο

Πάρ’το δοξάρι, δώσε μου φτερά

…………….

Θέλω να μάθω πώς χελιδόνι

πώς δεν κουράζεσαι να κυνηγάς πάντα την άνοιξη…

Θα ρωτήσω τον μικρό πρίγκιπα του Σαιντ-Εξυπερύ

της Αθήνας Ε. Ιλιάδη

Βρέθηκα στον πλανήτη
όπου ότι φυτρώνει είναι από κόμμα χωρίς θαυμαστικό,
Αυτός που σε φτύνει
σε κατηγορεί ότι τον έφτυσες,
Αυτός που καταπάτησε τη σαθρή ιεραρχία
σε κατηγορεί ότι την καταπάτησες,
Είμαι στον πλανήτη του παράλογου
με λάθος όπλα: τη λογική και το συναίσθημα.

Ο μικρός πρίγκιπας που είναι;

Εδώ όταν βρέχει,
βρέχει έγγραφα…
κι οι απαντήσεις
είν’εξαρτημένες…
όλα είν’εξαρτημένα.
Αυτοί που εργάζονται σκληρά,
όλη μέρα φλυαρούν.
Τιμητικοί τίτλοι δίνονται στους άξεστους
κι ότι πολύτιμο πετιέται.

Ο μικρός πρίγκιπας που είναι;

Η παλίρροια ανεβαίνει
κι εμένα μ’έβαλαν σε μια μπάντα
μ’έναν μουσικό να τραγουδά παράφωνα:
♫ είμαι κλητήρας-φωτοτύπης-υπάλληλος και προϊστάμενος ♫
Οι δυνάμεις μου όμως τελειώνουν και σύντομα θ’ αποχωρήσω.

Ο μικρός πρίγκιπας που είναι;

Οκτώ του Μάρτη

του Τυρταίου (ψευδώνυμο άγνωστου)

Οκτώ του Μάρτη
και είπαν να σου την χαρίσουν
τούτη την μέρα !
Να σου χαρίσουν τι ;
Να σου πληρώσουν τι ;
Να σου ξοφλήσουν τι ;
Τα όνειρα που γκρεμίστηκαν
στον Καιάδα της συνεύρεσης ;
Τα δάκρυα που έχυσες
μετρώντας ευκαιρίες πληρωμένες ;
Την ρετσινιά της πόρνης
γιατί έψαχνες τον έρωτα
χωρίς αναστολές ;
Την αμαρτία
που κατασκεύασαν για σένα
με στόχο να σε κρατούν δέσμια ;
Το άβατο
στο μεγαλείο του φαλλού ;
Ή τέλος , την ψυχή
που έμεινε μέσα σου
την ώρα που αλύχταγες
γιατί έτσι έπρεπε ;!;!;!

Φαρμακονήσι ΙΙ

της Αγγελικής Ζαντέ

 

Στo βαλς 9 χαμένων ονείρων πνίγονται

στο παράλογο, στο φόβο και το μίσος οι ανθρώπινες αξίες

μιας ολόκληρης χώρας

που από καιρό έχει απολέσει την ελευθερία της,

αν την απόκτησε ποτέ.

 

σύγχρονοι ιαβέρηδες σκυλεύουν

την μνήμη ανθρώπων στο όνομα

της σωτηρίας μιας πατρίδας που βιάζεται

κατ’ εξακολούθηση και παρά φύση απ’ τους ίδιους.

 

ο ουγκώ γνωρίζει

πως οι άθλιοι δεν είναι

αυτοί στους οποίους οφείλονται οι συμφορές και

οι τιμωροί θάρθει η ώρα που θα τιμωρηθούν.

 

 

Καλή Χρονιά! Με φως!

της Ελένης Αναστασίου

Ήρθα στο ακρογιάλι

ν’ακούσω το φλοίσβο,

να καλημερίσω το φως,

τον ορίζοντα, τα γλαροπούλια,

τον κυματισμό της θάλασσας και

της ζωής.

Happy New Year! With light!
by Eleni Anastasiou, translated by Angela Zanté

I came  to the shore

to hear the flisvos,

to say good morning to the light,

the horizon, the seagull,

the waves of the sea and

life.

新年快樂！輕！

由葉萊妮阿納斯塔修

我來到了岸邊

聽到哼，

到早上好要說到光，

天邊的海鷗，

大海和生活的波瀾。

Μετέωρος

του  Ευ. Δι. μαθηματικού

 

 

Γεννήθηκα στην παγωμένη σιωπή

Του πετρωμένου δάσους

Των πληγωμένων ελάτων

*

Διάβασα στα βογκητά του Αιόλου

Στους χορούς των Μουσών

Τα μυστικά των βράχων

*

Χώθηκα στα γραφτά των Αγράφων

Στις ανήλιες χαράδρες

Των ξεχωμένων σκελετών

*

Ρούφηξα μπαρούτι και θειάφι

Στις βοστίνες του Άσπρου

Στα κρινάκια του Άραχθου.

*

Ζήλεψα το ζύγισμα των γερακιών

Στα ματωμένα πριόνια

Αντικριστά του Αχέροντα

*

Σιχάθηκα τη μιζέρια του φόβου

Την προστυχιά του μοιραίου

Το κάτι του τίποτα.

*

Ξεδίψασα στο τρίξιμο των πάγων

Με πέτρινο απόσταγμα

ρακί πολύπαθων Αθανάτων

*

Ανέβηκα ψηλά και ως ίσος

Στο φως του Απόλλωνα

Αντίκρισα το Μέγα Δία

*

Ερωτεύθηκα τη μυστήρια έλξη του χάους

Στην ακμή του χώρου

Στο βράχο των Αθαμάνων

*

Κοινώνησα την επίμονη σιωπή των αετών

Των ταγμένων φρουρών

Των ορκισμένων αντρών

*

Αφουγκράζομαι έκτοτε το παράλληλο Σύμπαν

Εκεί στη ρωγμή του χρόνου

μετέωρος και διχασμένος.