της Σαπφούς, νεοευρεθέν ποιήμα, απόδοση Αγγελικής Ζαντέ 
μα όλο θρυλείτε ότι ο Χάραξος έχει έλθη
μ’ολόγιομο το πλοίο,
ενώ ο Δίας κι όλοι οι θεοί γνωρίζουν
ότι δεν πρέπει να βασίζεστε σε τέτοιες εικασίες
——
αλλά εμένα πέμψε να
θερμοπαρακαλέσω με προσφορές πολλές την βασίλισσα Ήρα
ώστε ο Χάραξος να φτάσει εδώ
μ’ ανέπαφο το πλοίο,
——
και να μας εύρη ασφαλείς, για τ’ άλλα
ας τ’ αποθέσουμε όλα στους δαίμονες
γιατί η μάνητα πάντ’ ακολουθεί
του πελάγου τη γαλήνη.
—–
κι όσων την μοίρα επιθυμεί
ο βασιλεύς του Ολύμπου
την κακότυχη να ανατρέψει,
εκείνοι γίνονται μακάριοι κι ευλογημένοι
—–
κι εμείς, αν ποτέ ο κουφιοκέφαλος
Λάριχος άντρας γίνει,
από μεγάλη βαρυθυμιά
θ’απαλλαγούμε.
ἀλλ’ ἄϊ θρύληϲθα Χάραξον ἔλθην
νᾶϊ ϲὺµ πλέαι τὰ µέν̣, οἴο̣µα̣ι, Ζεῦϲ
οἶδε ϲύµπαντέϲ τε θέοι ϲὲ δ’̣ οὐ χρῆ
ταῦτα νόειϲθαι,
ἀλλὰ καὶ πέµπην ἔµε καὶ
πόλλα λί̣ϲϲεϲθαι̣ βαϲί̣λ̣η̣αν Ἤ̣ραν
ἐξίκεϲθαι τυίδε ϲάαν ἄγοντα
νᾶα Χάραξον,
κἄµµ’ ἐπεύρην ἀρτ̣έ̣µεαϲ τὰ δ’ ἄλλα
πάντα δαιµόνεϲϲ̣ιν ἐπι̣τ̣ρόπωµεν
εὐδίαι̣ γ̣ὰρ̣ ἐκ µεγάλαν ἀήτα̣ν̣
αἶψα πέ̣λ̣ο̣νται
τῶν κε βόλληται βαϲίλευϲ Ὀλύµπω
δαίµον’ ἐκ πόνων ἐπάρ{η}`ω΄γον ἤδη
περτρόπην, κῆνοι µ̣άκαρεϲ πέλονται
καὶ πολύολβοι
κ̣ἄµµεϲ, αἴ κε τὰν κεφάλα̣ν ἀέργ̣η
Λάρι̣χοϲ καὶ δήποτ’ ἄνη̣ρ γένηται,
καὶ µάλ’ ἐκ πόλλ{η}`αν΄ βαρ̣υθύ̣µιάν̣ κεν αἶψα λύθειµεν.
Oh, not again – ‘Charaxus has arrived!
His ship was full!’ Well, that’s for Zeus
And all the other gods to know.
Don’t think of that,
But tell me, ‘go and pour out many prayers
To Hera, and beseech the queen
That he should bring his ship back home
Safely to port,
And find us sound and healthy.’ For the rest,
Let’s simply leave it to the gods:
Great stormy blasts go by and soon
Give way to calm.
Sometimes a helper comes, if that’s
The way Zeus wills, and guides a person round
To safety: and then blessedness and wealth
Become one’s lot.
And us? If Larichus would raise his head,
If only he might one day be a man,
The deep and dreary draggings of our soul
We’d lift to joy.
Sempre vai dicendo “Carasso torna
con la nave piena” ma questo credo
Zeus lo sa, con tutti gli dèi: non serve
che tu ci pensi,
ma che mi congedi e mi esorti invece
a far molte suppliche ad Era augusta
che Carasso torni e riporti indietro
salva la nave,
e ritrovi salve noi pure: il resto
tutto quanto si affiderà agli dèi;
sì, poiché d’un tratto a una gran tempesta
segue il bel tempo:
quelli a cui il sovrano d’Olimpo voglia
dopo le fatiche mandare un dio
a difesa, ricchi di molti beni
sono e beati.
Anche noi, se mai di pensiero muti
Larico e alla fine diventi uomo,
subito dal cuore un enorme peso
ci toglieremo.
Te la pasas machacando que Caraxo vendrá
Con una nave llena. Esas cosas, creo, Zeus
Y todos los dioses juntos las saben: no hace falta
Que pienses en ellas.
En lugar de eso, deberías enviarme a mí
Para que implore mucho a la reina Hera
Que Caraxo regrese guiando
Tu nave,
Y que nos encuentre sanos y salvos. Todas las otras
Cosas, confiésemoslas a los dioses:
Pues de una gran tormenta vienen al punto
buenos tiempos.
Si quiere el rey del Olimpo
Que un dios auxiliador los libre ya
de los dolores, aquellos llegarán felices
y muy ricos.
Y en caso de que Larico, algún día,
Se volviera hombre ocioso,
Nos libraríamos al punto
De tanta aflicción.
Μοῦ ἀρέσει Φόρτωση σὲ ἐξέλιξη...
Ms Poetry 