Ίσως γι΄αυτό πεθαίνουμε;

της Αντονέλλα Ανέντα από τη συλλογή Notti di pace occidentale, μετάφραση Αγγελικής Ζαντέ

Ίσως γι’αυτό πεθαίνουμε;

Επειδή ο υγρός αέρας των ημερών

ξαφνικά ανακινεί το χρόνο και του δίνει χώρο.

Επειδή το αόρατο,

η φωτιά των προσδοκιών πλαταίνει στον αέρα

και καίει αυτό που μας φαινόταν

η μόνη μας σοδειά;

————————————————————

Forse se moriamo è per questo?

di Antonella Anedda da Notti di pace occidentale

Forse se moriamo è per questo?

Perché l’aria liquida dei giorni

scuota di colpo il tempo e gli dia spazio

perché l’invisibile, il fuoco delle attese

si spalanchi nell’aria

e bruci quello che ci sembrava

il nostro solo raccolto?

Vo solcando un mar crudele

Libretto: Pietro Metastasio (Pietro Antonio Domenico Trapassi), 

Αria d’ Opera Artaserse di Leonardo Vinci

Vo solcando un mar crudele
Senza vele e senza sarte;
Freme londa, il Ciel simbruna,
Cresce il vento e manca larte
E il voler della fortuna
Son costretto a seguitar.

Infelice in questo stato
Son da tutti abbandonato;
Meco sola è linnocenza
Che mi porta a naufragar.

Σε σκληρότατη θάλασσα τρέχω

του Πιέτρο Μεταστάζιο,

Αρια από την Οπερα Αρταξέρξης του Λεονάρντο Βίντσι,

μετάφραση Διονύσιου Σολωμού

Σε σκληρότατη θάλασσα τρέχω,
Και πανάκι και ξάρτι δεν έχω,
Και το πέλαο μουγκρίζει φριχτά.

Η γλαυκότη του αιθέρος μαυρίζει,
Η φωνή των ανέμων σφουρίζει,
Λείπει η τέχνη και δεν με βοηθά.

Με τον άθλιον η Τύχη με παίρνει,
Κι όθε θέλει η προδότρα με σέρνει,
Καθώς φεύγει, και δε με κοιτά.

Η αθωότη μ’ απόμεινε μόνη,
Την αισθάνομαι μέσα στα στήθια,
Αλλ’ αντί να μου φέρει βοήθεια,
Με συντρίβει, με πνίγει σκληρά.